-
1 litterātus (līter-)
litterātus (līter-) adj. with sup. [littera], lettered, learned, liberally educated: Canius satis litteratus: homines litteratissimi: otium, learned leisure: senectus. -
2 litteratus
I.Lit., marked with letters, branded:II.ensiculus,
Plaut. Rud. 4, 4, 112:securicula,
id. ib. 115:urna,
id. ib. 2, 5, 21:laminae,
App. M. 3, p. 137, 7:laciniae auro litteratae,
id. ib. 6, 174, 28:servus,
a branded slave, Plaut. Cas. 2, 6, 49; cf.:homunculi frontes litterati,
App. M. 9, p. 222, 30.—Transf.A.Learned, liberally educated:B.Canius nec infacetus et satis litteratus,
Cic. Off. 3, 14, 58:et litteratus et disertus,
id. Brut. 21, 81; id. Mur. 7, 16:servi,
id. Brut. 22, 87:quibus ineptiis nec litteratior fit quisquam nec melior,
Sen. Q. N. 4, 13, 1.—Esp. of the learned expounders of the poets:quem litteratissimum fuisse judico,
Cic. Fam. 9, 16, 4:appellatio grammaticorum Graecā consuetudine invaluit: sed initio litterati vocabantur,
Suet. Gram. 4.—Of or belonging to learning, learned:1.quid est enim dulcius otio litterato,
learned leisure, Cic. Tusc. 5, 36, 105:senectus,
id. Brut. 76, 265:labor,
App. Mag. 4, p. 276, 8.—Hence, adv.: lit-tĕrātē.With plain letters, in a clear hand:2.rationes perscriptae scite et litterate,
Cic. Pis. 25, 61.—Transf.a.To the letter, literally:b.litterate respondere,
Cic. Harusp. Resp. 8, 17.—Learnedly, scientifically, elegantly, cleverly:scriptorum veterum litterate peritus,
learnedly, critically skilled, Cic. Brut. 56, 205:belle et litterate dicta,
clever sayings, id. de Or. 2, 62, 253.— Comp.:litteratius Latine loqui,
Cic. Brut. 108, 28. -
3 litterātē (līter-)
litterātē (līter-) adv. with comp. [litteratus], learnedly, intelligently: scriptorum veterum litterate peritus, critically skilled: dicta, clever sayings: Latine loqui litteratius quam, etc., accurately.—To the letter, literally: respondere. -
4 literatus
I.Lit., marked with letters, branded:II.ensiculus,
Plaut. Rud. 4, 4, 112:securicula,
id. ib. 115:urna,
id. ib. 2, 5, 21:laminae,
App. M. 3, p. 137, 7:laciniae auro litteratae,
id. ib. 6, 174, 28:servus,
a branded slave, Plaut. Cas. 2, 6, 49; cf.:homunculi frontes litterati,
App. M. 9, p. 222, 30.—Transf.A.Learned, liberally educated:B.Canius nec infacetus et satis litteratus,
Cic. Off. 3, 14, 58:et litteratus et disertus,
id. Brut. 21, 81; id. Mur. 7, 16:servi,
id. Brut. 22, 87:quibus ineptiis nec litteratior fit quisquam nec melior,
Sen. Q. N. 4, 13, 1.—Esp. of the learned expounders of the poets:quem litteratissimum fuisse judico,
Cic. Fam. 9, 16, 4:appellatio grammaticorum Graecā consuetudine invaluit: sed initio litterati vocabantur,
Suet. Gram. 4.—Of or belonging to learning, learned:1.quid est enim dulcius otio litterato,
learned leisure, Cic. Tusc. 5, 36, 105:senectus,
id. Brut. 76, 265:labor,
App. Mag. 4, p. 276, 8.—Hence, adv.: lit-tĕrātē.With plain letters, in a clear hand:2.rationes perscriptae scite et litterate,
Cic. Pis. 25, 61.—Transf.a.To the letter, literally:b.litterate respondere,
Cic. Harusp. Resp. 8, 17.—Learnedly, scientifically, elegantly, cleverly:scriptorum veterum litterate peritus,
learnedly, critically skilled, Cic. Brut. 56, 205:belle et litterate dicta,
clever sayings, id. de Or. 2, 62, 253.— Comp.:litteratius Latine loqui,
Cic. Brut. 108, 28. -
5 literate
-
6 literator
littĕrātor ( lītĕr-), ōris, m. [id.].* I.A teacher of reading and writing, an elementary instructor:II.litterator ruditatem eximit, grammaticus doctrinā instruit,
App. Flor. p. 363, 5.—Transf., a grammarian, critic, philologist, Cat. 14, 9; Mart. Cap. 3, § 229; cf. Kopp ad loc.—B.In opp. to litteratus (a man of real learning), a smatterer, sciolist:alter litterator fuit, alter litteras sciens,
Gell. 18, 9, 2; cf. id. 16, 6: Suet. Gram. 4. -
7 literatulus
littĕrātŭlus ( lītĕr-), a, um, adj. dim. [litteratus], somewhat learned, Hier. ad Ruf. 1, n. 31. -
8 litterate
-
9 litterator
littĕrātor ( lītĕr-), ōris, m. [id.].* I.A teacher of reading and writing, an elementary instructor:II.litterator ruditatem eximit, grammaticus doctrinā instruit,
App. Flor. p. 363, 5.—Transf., a grammarian, critic, philologist, Cat. 14, 9; Mart. Cap. 3, § 229; cf. Kopp ad loc.—B.In opp. to litteratus (a man of real learning), a smatterer, sciolist:alter litterator fuit, alter litteras sciens,
Gell. 18, 9, 2; cf. id. 16, 6: Suet. Gram. 4. -
10 litteratulus
littĕrātŭlus ( lītĕr-), a, um, adj. dim. [litteratus], somewhat learned, Hier. ad Ruf. 1, n. 31.
См. также в других словарях:
literă — LÍTERĂ, litere, s.f. 1. Semn grafic din alfabetul unei limbi, corespunzând în general unui fonem; slovă. ♢ Literă mare = majusculă. Literă mică = minusculă. ♦ Caracter tipografic în forma unui mic bloc paralepipedic, reprezentând în relief o… … Dicționar Român