Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

litterātus (līter-)

  • 1 litterātus (līter-)

        litterātus (līter-) adj. with sup.    [littera], lettered, learned, liberally educated: Canius satis litteratus: homines litteratissimi: otium, learned leisure: senectus.

    Latin-English dictionary > litterātus (līter-)

  • 2 litteratus

    littĕrātus ( lītĕr-), a, um, adj. [littera], lettered, i. e.
    I.
    Lit., marked with letters, branded:

    ensiculus,

    Plaut. Rud. 4, 4, 112:

    securicula,

    id. ib. 115:

    urna,

    id. ib. 2, 5, 21:

    laminae,

    App. M. 3, p. 137, 7:

    laciniae auro litteratae,

    id. ib. 6, 174, 28:

    servus,

    a branded slave, Plaut. Cas. 2, 6, 49; cf.:

    homunculi frontes litterati,

    App. M. 9, p. 222, 30.—
    II.
    Transf.
    A.
    Learned, liberally educated:

    Canius nec infacetus et satis litteratus,

    Cic. Off. 3, 14, 58:

    et litteratus et disertus,

    id. Brut. 21, 81; id. Mur. 7, 16:

    servi,

    id. Brut. 22, 87:

    quibus ineptiis nec litteratior fit quisquam nec melior,

    Sen. Q. N. 4, 13, 1.—Esp. of the learned expounders of the poets:

    quem litteratissimum fuisse judico,

    Cic. Fam. 9, 16, 4:

    appellatio grammaticorum Graecā consuetudine invaluit: sed initio litterati vocabantur,

    Suet. Gram. 4.—
    B.
    Of or belonging to learning, learned:

    quid est enim dulcius otio litterato,

    learned leisure, Cic. Tusc. 5, 36, 105:

    senectus,

    id. Brut. 76, 265:

    labor,

    App. Mag. 4, p. 276, 8.—Hence, adv.: lit-tĕrātē.
    1.
    With plain letters, in a clear hand:

    rationes perscriptae scite et litterate,

    Cic. Pis. 25, 61.—
    2.
    Transf.
    a.
    To the letter, literally:

    litterate respondere,

    Cic. Harusp. Resp. 8, 17.—
    b.
    Learnedly, scientifically, elegantly, cleverly:

    scriptorum veterum litterate peritus,

    learnedly, critically skilled, Cic. Brut. 56, 205:

    belle et litterate dicta,

    clever sayings, id. de Or. 2, 62, 253.— Comp.:

    litteratius Latine loqui,

    Cic. Brut. 108, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > litteratus

  • 3 litterātē (līter-)

        litterātē (līter-) adv. with comp.    [litteratus], learnedly, intelligently: scriptorum veterum litterate peritus, critically skilled: dicta, clever sayings: Latine loqui litteratius quam, etc., accurately.—To the letter, literally: respondere.

    Latin-English dictionary > litterātē (līter-)

  • 4 literatus

    littĕrātus ( lītĕr-), a, um, adj. [littera], lettered, i. e.
    I.
    Lit., marked with letters, branded:

    ensiculus,

    Plaut. Rud. 4, 4, 112:

    securicula,

    id. ib. 115:

    urna,

    id. ib. 2, 5, 21:

    laminae,

    App. M. 3, p. 137, 7:

    laciniae auro litteratae,

    id. ib. 6, 174, 28:

    servus,

    a branded slave, Plaut. Cas. 2, 6, 49; cf.:

    homunculi frontes litterati,

    App. M. 9, p. 222, 30.—
    II.
    Transf.
    A.
    Learned, liberally educated:

    Canius nec infacetus et satis litteratus,

    Cic. Off. 3, 14, 58:

    et litteratus et disertus,

    id. Brut. 21, 81; id. Mur. 7, 16:

    servi,

    id. Brut. 22, 87:

    quibus ineptiis nec litteratior fit quisquam nec melior,

    Sen. Q. N. 4, 13, 1.—Esp. of the learned expounders of the poets:

    quem litteratissimum fuisse judico,

    Cic. Fam. 9, 16, 4:

    appellatio grammaticorum Graecā consuetudine invaluit: sed initio litterati vocabantur,

    Suet. Gram. 4.—
    B.
    Of or belonging to learning, learned:

    quid est enim dulcius otio litterato,

    learned leisure, Cic. Tusc. 5, 36, 105:

    senectus,

    id. Brut. 76, 265:

    labor,

    App. Mag. 4, p. 276, 8.—Hence, adv.: lit-tĕrātē.
    1.
    With plain letters, in a clear hand:

    rationes perscriptae scite et litterate,

    Cic. Pis. 25, 61.—
    2.
    Transf.
    a.
    To the letter, literally:

    litterate respondere,

    Cic. Harusp. Resp. 8, 17.—
    b.
    Learnedly, scientifically, elegantly, cleverly:

    scriptorum veterum litterate peritus,

    learnedly, critically skilled, Cic. Brut. 56, 205:

    belle et litterate dicta,

    clever sayings, id. de Or. 2, 62, 253.— Comp.:

    litteratius Latine loqui,

    Cic. Brut. 108, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > literatus

  • 5 literate

    littĕrātē ( lītĕr-), adv., v. litteratus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > literate

  • 6 literator

    littĕrātor ( lītĕr-), ōris, m. [id.].
    * I.
    A teacher of reading and writing, an elementary instructor:

    litterator ruditatem eximit, grammaticus doctrinā instruit,

    App. Flor. p. 363, 5.—
    II.
    Transf., a grammarian, critic, philologist, Cat. 14, 9; Mart. Cap. 3, § 229; cf. Kopp ad loc.—
    B.
    In opp. to litteratus (a man of real learning), a smatterer, sciolist:

    alter litterator fuit, alter litteras sciens,

    Gell. 18, 9, 2; cf. id. 16, 6: Suet. Gram. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > literator

  • 7 literatulus

    littĕrātŭlus ( lītĕr-), a, um, adj. dim. [litteratus], somewhat learned, Hier. ad Ruf. 1, n. 31.

    Lewis & Short latin dictionary > literatulus

  • 8 litterate

    littĕrātē ( lītĕr-), adv., v. litteratus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > litterate

  • 9 litterator

    littĕrātor ( lītĕr-), ōris, m. [id.].
    * I.
    A teacher of reading and writing, an elementary instructor:

    litterator ruditatem eximit, grammaticus doctrinā instruit,

    App. Flor. p. 363, 5.—
    II.
    Transf., a grammarian, critic, philologist, Cat. 14, 9; Mart. Cap. 3, § 229; cf. Kopp ad loc.—
    B.
    In opp. to litteratus (a man of real learning), a smatterer, sciolist:

    alter litterator fuit, alter litteras sciens,

    Gell. 18, 9, 2; cf. id. 16, 6: Suet. Gram. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > litterator

  • 10 litteratulus

    littĕrātŭlus ( lītĕr-), a, um, adj. dim. [litteratus], somewhat learned, Hier. ad Ruf. 1, n. 31.

    Lewis & Short latin dictionary > litteratulus

См. также в других словарях:

  • literă — LÍTERĂ, litere, s.f. 1. Semn grafic din alfabetul unei limbi, corespunzând în general unui fonem; slovă. ♢ Literă mare = majusculă. Literă mică = minusculă. ♦ Caracter tipografic în forma unui mic bloc paralepipedic, reprezentând în relief o… …   Dicționar Român

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»